Τίποτα δεν είναι όπως παλιά
όλοι πια κοιτούν πως να περάσουνε καλά
δε νοιάζονται για κείνα τα παιδιά
που ζουν στα πεζοδρόμια και ζητούν μονάχα μια αγκαλιά.
Εσείς ποτέ δε νοιαστήκατε για 'μας
τώρα πως θέλετε εμείς να γυρίσουμε
να κοιτάξουμε εσάς.
Κι όμως γυρνάμε και σας κοιτάμε κατάματα,
σας βρίζουμε και 'σεις με σκυμμένο το κεφάλι,
δεν παραδέχεστε ποτέ, πως μας καταστρέφετε
ζωή, όνειρα, ελπίδες
και ότι, σα μικρά παιδιά, εμείς μπορεί να είχαμε.
Εγώ όμως δεν το βάζω κάτω και με σηκωμένο το κεφάλι
σας βάζω όλους κάτω για να δείτε...
πως όσοι ονειρεύονται ακόμα
και έχουνε ελπίδες, θα κάνουν μια νέα αρχή.
Μια αρχή, χωρίς εσάς,
να κάθεστε στην άκρη, να κοιτάζετε εμάς,
να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας,
να ζούμε με αγάπη, ειλικρίνεια
και μέσα απ' τις ψυχές μας να βγαίνει ένα φως
που θα σας θαμπώνει και ίσως να σας βελτιώνει.
Εμείς δεν θέλουμε … τα πλούτη σας,
τα χρήματά σας, ούτε τις βίλες
και τ' αμάξια τα ακριβά σας.
Εμείς θα κτίσουμε τον κόσμο, με τα όνειρά μας,
τις ελπίδες μας, την αγάπη μας και πάνω απ' όλα την αλήθεια
προς εσάς και ας μπουχτίσαμε στα ψέματα από 'σάς.
Ας φτιάξουμε όλοι μαζί μια νέα ζωή με αλήθειες.
Νάσια Μπουσμάδη, μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Αιγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου